Hierbij blogs Vanuit de keistadkerk

Ik word met een schok wakker, grijp de telefoon naast mij en zie dat het pas 2.30 uur is. Het is alsof mijn denken aangaat en vanaf dat moment al die vragen: heb ik in dat gesprek met mijn collega haar wel recht gedaan? Wat staat er voor morgen eigenlijk allemaal op stapel? Ik moet eigenlijk die vriend nog even appen om een afspraak in te plannen. Ik doe mijn oortjes in en val in slaap terwijl ik naar het nieuwe boek van Herman Koch luister… Hetzelfde ritueel herhaalt zichzelf die nacht een aantal keer.

De afgelopen tijd valt het mij op hoeveel mensen van mijn leeftijd (30-40) net als ik met stress gerelateerde klachten kampen, zoals: piekeren, slecht slapen, een gespannen gevoel, concentratieproblemen, geheugenproblemen, duizeligheid en verminderde weerstand. Ik ben onderdeel van een grenzeloze generatie. Een die kiezen ziet als verliezen. Net als veel van mijn vrienden en collega’s draait mijn leven vaak om het in de lucht houden van alle ballen: werk, gezin, familie, kerk en een sociaal leven. Psycholoog en schrijfster van het boek ‘het dertigers dilemma’ Nienke Wijnants omschrijft de structurele stress van dertigers en jong volwassenen als volgt: ‘Voor kinderen van de jaren zeventig was de schooltijd simpel: op TV keek je naar Nederland 1 of 2, op het strand kreeg je een Raket of een Cornetto en je ouders bepaalden (meestal) wat je aanhad. Dat is nu wel anders: er zijn meer dan 10 Nederlandse zenders en kinderen bepalen zelf welke kleding ze kopen. Bij een tankstation staan vrieskasten met vijftig soorten ijs en dat leidt tot onvermijdelijke keuzestress. Ja zeggen tegen het één is immers een nee tegen 999 andere opties. We hebben keuzestress en een onbedwingbare prestatiedrang. Dat geldt voor ijsjes, maar ook voor de keuze voor een woonplaats, een baan, single blijven of niet, trouwen of niet, wel of geen kinderen etc. We zijn overvoerd.’ Lees verder

Geloofsgesprekken met kinderen en jongeren ‘Als God het niet kan, dan vragen we Mega-Mindy toch gewoon?’ ‘Simson is sterker dan Jezus he?’ ‘Kom op zeg, ff serieus; als wij in Marokko waren geboren dan waren we toch gewoon moslim geweest?’ Het lijkt eenvoudig, maar het is het vaak niet. Met kinderen en tieners in gesprek over het geloof. Wat is een geschikt moment? Wanneer laat je het kind aan het woord en op welk moment breng je juist wat in? Moet je verkeerde beelden direct corrigeren of hoort dat bij de ontwikkeling van het kind? In deze training krijg je antwoorden op deze vragen en wordt je ook verrast wat er gebeurt als je kinderen en tieners aan het woord laat over God. Een avond vol inspiratie, tips, oefeningen en theorie. Voor deze training nodigen we specifiek de Lefleiders en kinderwerkers van onze Amersfoorte Nazarener gemeenschappen. Ook ouders van kinderen en tieners zijn welkom. De avond vindt plaats op 23 januari 2017 in de huiskamer van de Emmauskerk (daar waar de stadskerk op zondag bijeen komt). 19.45 uur. Vanaf half acht inloop. De training wordt gegeven door de eigenaren van Young & Holy: Marian Timmermans en Corjan Matsinger. Door krachten te bundelen is Young & Holy ontstaan: een jonge organisatie met ruim vijfentwintig jaar ervaring in het jongerenwerk. De religieuze trendwatchers staan midden in de jongerenwereld en maken dat wat er in de samenleving aan religie is zichtbaar. Corjan en Marian doen dit met jongeren. Samen zijn zij bezield om bij jongeren het verlangen aan te wakkeren om God te leren kennen.

Een zomeravond in Amersfoort, terugrijden vanuit een bezoek in buitenwijk Nieuwland, maar wat een mazzel is het dan om op de terugweg nog even door de binnenstad te fietsen!

Geen stoplichten meer als je de binnenpoorten voorbij bent. Het ultieme fietsersgeluk!

Het begon eigenlijk allemaal met een goed gesprek. Eerder een spiegel eigenlijk. Het ging over het jeugdwerk in de kerk, vergaderingen in de kerkenraad en over uitgedaagd worden om je eigen grenzen te zoeken en je te bewegen buiten je comfort-zone. Even uitgepraat, maar wel met teveel energie besloot ik om 22.00 uur alsnog te gaan zwemmen. Zoals wel vaker luisterde ik onderweg naar een podcast van Andy Stanley. Het tweede deel van een serie preken over Christen zijn. Anne Rice een Amerikaanse schrijfster die ooit op haar 18de God gedag zei, hem veel later weer terugvond en juli 2010 de volgende tekst op haar Facebook-pagina plaatste:

‘For those who care, and I understand if you don’t: Today I quit being a Christian. I’m out. I remain committed to Christ as always but not to being “Christian” or to being part of Christianity. It’s simply impossible for me to “belong” to this quarrelsome, hostile, disputatious, and deservedly infamous group. For ten years, I’ve tried. I’ve failed. I’m an outsider. My conscience will allow nothing else.'

Het verhaal van Andy Stanley ging verder. Hij vertelde over dat er maar drie keer in de bijbel wordt gesproken over Christenen en dan nooit in de context zoals wij die vandaag de dag kennen, namelijk een groep mensen die Jezus volgen. Dat mensen die zich Christen noemen er zoveel verschillende denkbeelden op na houden en dat Christen zijn te vaak niets meer van doen heeft met Jezus en zijn boodschap. Nee dat we ons er zelfs achter verschuilen en het woord gebruiken als excuus om echt iets te betekenen voor de wereld waarin wij leven. Dat volgers van Jezus hun leven horen te leiden als discipelen. Dat hun leven maar om een ding draait, namelijk: Gods liefde laten zien aan IEDEREEN.

En het enige wat ik kon denken was: ‘Sh** ik ben Christen’

Ze is geweldig!

Ze is het type vrijwilliger dat niet opvalt en wel overal aanwezig is.

Ze is mijn maatje met missie. Al jaren geleden liepen we rondjes door de stadswijken en binnen stad , te bidden voor mensen en huizen, voor scholen en groepen. Vooral ook op zoek naar Gods golf van beweging in de stad, dromend over een pand waar mensen samenkomen om elkaar te ontmoeten.

Een keer zakten we verwonderd neer op de vloer van het kerkje van de Armen de Both; 'Heer, wat wilt u dat wij doen?'

Samen zochten we in Soest bij een Brocantezaak naar een standaard voor doopschalen en lachten we ons ziek over de beeldenstorm achter in de schuur. Voor decorideeen kan ik altijd bij haar terecht, briljante brocante maken we reliproof.

Samen zaten we in een thuisfrontteam, geraakt door de passie van een veldwerker en de ellende van de wereld. Door haar plannetje kreeg een kapster in Kosovo een hele tas spullen om mee aan de slag te gaan.

Samen deden we een Groundwork conferentie, door haar durfde ik het ook.

Samen delen we de drang om met onze handen bezig te zijn voor anderen en maken we creatieve dingen om geld te genereren voor Afrika ....alle kleine beetjes helpen.

Samen hopen we nog op een boerderij bij Amersfoort om er een NazarenerHerberg te beginnen.

Zij houdt me scherp op Wesleyaans denken, bevraagt me op hartsgesteldheid en drive.

Zij heeft een heilige verontwaardiging over onrecht en vluchtelingen, kon ook niet wachten op langzame delingsplannen en startte maar gewoon met 'naar buiten gaan'. Deed allang dappere stappen die spannend waren.

Zij is de hele dag bezig met dienen en delen, vermaakt kleren en deelt uit. Zij zou goed passen als majoor bij het Leger des Heils.

Zij zoekt naar creatieve manieren om de boodschap van God de wereld in te brengen, gaat gewoon bij een buurthuis aankloppen voor een zang-Taize-koor met ongelovigen.

Zij leert mensen de Bijbel lezen, vol geduld en liefde voor mensen en het Woord.

Zij is altijd op de hoogte van maatschappelijke kwesties, vol wijsheid en toetsend aan de weg van Jezus. En ja, ik moet het aanhoren ook!

Ze heeft ook nog een man en een gezin, waarvoor ze altijd klaarstaat.

Zij is geweldig, mijn maatje mega vrijwilliger!