Ik keek in mijn vakantie aan tegen een vol veld koren in een rijk land ….en ik voelde , naast de vermoeidheid , een enorme machteloosheid over honger en oorlog in de wereld.
hoop
Als we zondags op de Vlindertuin staan horen we de kerkklokken van ons gebouw. Je kunt er van alles van denken dat dat lawaai elke zondag klinkt van 9.45 tot 9.55 in een drukbevolkte wijk, maar te midden van de zingende vogeltjes en de waaiende bomen is het wel even grappig.
In coronatijd op woensdagavond werden de kerkklokken ook geluid, als teken van HOOP en saamhorigheid. In de hele stad, het hele land, zelfde tijdstip, overal te horen. Wat kun je in onze maatschappij het geluid van SAMEN HOOP HOUDEN toch missen!
Op mijn vakantie stond ik ( zoals me per ongeluk wel vaker gebeurd) met de tent naast de kerk. In Denemarken zijn dat eenvoudige , vaak mooi wit van buiten en lief zacht gekleurd van binnen, gebouwen met tot mijn grote geluk prachtige schepen in de nok.
Gewend aan bovenstaande luiden op zondag om en masse te gaan komen naar de mis/dienst/samenkomst, vroegen wij ons na een dag af of er echt een Lauden om 7.00 en een vesper om 18.00 uur was………………..niets bleek minder waar: de kerkklok wekt de mensen uit hun bed in de morgen en laat ze s avonds weten dat ze aan tafel moeten komen.
Als kerk en samenleving zo verweven kunnen zijn, dan pas is er echt HOOP, toch?!
