Was het nu toeval of niet dat de eerste gezamenlijke Taize viering van Emmaus en Keistadkerk ging over de tekst uit het Taizerooster, over de Emmausgangers!
In ieder geval was het een prachtige dienst waar ruim 100 mensen meegenomen werden in de liturgie, de zang, de warmte en het licht van de kleuren. Waar de een ontzettend vertrouwd zich voelde en zat te genieten, was het voor anderen een vreemde ervaring met andere zang en andere dingen, zoals iconen.
'Iconen worden geschilderd om ons te leiden naar de gebedsruimte binnen in ons, om ons dicht bij Gods hart te brengen.'
Maar je ‘ziet’ iconen niet gemakkelijk. Ze lijken star en levenloos, schematisch en wellicht saai. Ze openbaren zich niet direct maar door geduldig kijken en biddend aanwezig zijn gaan ze tot je spreken. Hun spreken is eerder gericht op je inwendige en minder op het uitwendige. Ze spreken tot het hart dat op zoek is naar God.
Door goed te kijken is er altijd meer te zien. Henri Nouwen zei: Door de poort van het zichtbare toegang krijgen tot het mysterie van het Onzichtbare…
Een icoon is een venster waardoorheen je de eeuwigheid ziet, net zoals je door op een icoontje op je smartphone te tikken , de wereld erachter wordt binnengeleid.
Zo stond een vriendschapsicoon uit de 19de eeuw centraal vooraan. Jezus en een vriend, zoals hij meeliep met de Emmausgangers.
|
Jezus kijkt zijn vriend niet aan, maar gaat aan zijn zijde. Zijn aanwezigheid is onvoorwaardelijk, onafhankelijk van het feit of we hem voelen of niet. Gericht op de toekomst
Is het toevallig of niet.............je moet het maar zien.
|