Voor wie steek jij een kaarsje aan

Gelukkig zie je het in Nederland ook steeds vaker, een open kerkdeur. In het buitenland was dat al heel lang gewoon dat je binnen kon lopen door de week en dat je een kaarsje kon branden.

Als Kerk van de Nazarener hebben we er wel wat mee…..een kaarsje branden. Het is af en toe een liturgisch element, als een gebed , als een voorbede.

Kaarsen geven licht en warmte. Zo ook mijn kaarsen in de zomer! Ik had het nodig om in te staren en te verstillen. Ik had het nodig om te gedenken en te herdenken.

Er zijn zoveel situaties te bedenken waar licht en warmte nodig is. Verlichting van de pijn , van de rouw, van het verdriet. Warmte van samenzijn, God voelen om je heen,  liefde ervaren.

Vaak steek je een kaars aan als het gezellig is, aan een eettafel bijvoorbeeld. Een prachtige lange kaars heet zelfs een dinerkaars en het straalde de warmte van gezelligheid uit.

En toch….elke keer als ik de kaars aansteek,  of er naar kijk,  stijgt er een gebed naar Boven, voor hen die alleen eten en eenzaam zijn, voor hen die tegen afscheid opzien, voor hen die het leven niet meer zien zitten, voor hen die worstelen met hun gezondheid, voor…...

Ik weet wel namen, God kent de strijd.

Elk vlammetje wakkert Hem aan…..een poging om te zeggen wat het betekent als we een kaarsje aansteken voor iemand.