Tien jaar geleden schreef ik onderstaande column voor een Opvoedblad....

                                              Disciplineren of discipelen?

Ik heb serieus een probleem!

Ik kan wel heel hard zeggen dat dat probleem de vier tieners in huis zijn, met al hun lawaai en beweging, met al hun spullen en al hun telefoons.

Maar dat zou te makkelijk zijn.

Want kinderen zijn natuurlijk geen probleem, hoogstens een uitdaging.

En dat is dus mijn probleem: ik kan de uitdaging van opvoeden van vier tieners niet altijd meer zien. Ik word er super moe van om elke keer te vertellen dat de schoenen van de mat mogen, dat de tas mee naar boven mag, dat de afwas in de machine moet, dat de handdoek niet vanzelf op het rekje wandelt, dat de deur gesloten mag worden, dat je op tijd je bed uit moet komen om op tijd op school te zijn….voorbeelden van probleempjes te over, en dan hebben we het nog niet over grote zaken, die in gezinnen kunnen spelen.

Ik ben weer eens aan het denken gegaan over opvoeding.

In de tijd van Jezus was er een bijzonder leersysteem. Je volgde je vader op in het beroep of je ging in de leer bij een rabbi. Leerlingen deden gewoon na wat vader of rabbi deed en zo leerde je. Eenvoudig en effectief. Ik zie Jezus en Zijn discipelen rondlopen en vragen stellen, voorbeelden van straat halen en samen werken.

Wow, mooi voorbeeld voor mijn opvoeding.

Zou prachtig zijn als mijn kinderen zagen hoe goed ik de bende opruim,hoe schoon ik de was in de kast leg, hoe strak ik mijn ritme heb,hoe ik altijd op tijd ben, hoe netjes ik ben op mijn spullen, hoe verstandig ik probeer na te denken over van alles!

Zou helemaal prachtig zijn als ze erop gericht zijn dat voorbeeld te volgen!

Maar…zo werkt het niet.

Dus volgen we een ander opvoed-systeem, die van de discipline! Gewoon gehoorzamen en doen wat ik zeg, houden aan de huisregels en vooral niet te veel vragen. Tenslotte staat er ook nog in de bijbel dat je eerbied moet hebben voor je ouders, dus!

Maar dat werkt al helemaal niet met tieners!

We leven echt even in een ander tijd en zelfwerkzaamheid staat hoger dan gehoorzaamheid. We zitten in een overlegcultuur en gaan graag onze eigen gang.

Kijk ik weer even in het Evangelie en ontdek ik dat Jezus in de kring van zijn volgelingen allerlei verschillende soorten mensen had. Vast met hun eigen-aardigheden en Hij houdt onvoorwaardelijk van hen. Ik zie dat Hij vol liefde op zoek is naar het hart van mensen, niet naar de wetten en de regels. Ik zie dat Hij altijd in discussie gaat met anderen en ze zelf laat nadenken. Ik zie ook dat Hij alles voor die zondige en ongehoorzame mensen over heeft. Ik zie dat Hij geduldig is, volledig gericht op Zijn eigen Vader.

Ik denk dat ik maar een gedisciplineerd discipel moet worden van mijn rabbi Jezus, misschien is dat wel mijn probleem!